μυριαχώς

μυριαχῶς (Μ)

επίρρ. με αναρίθμητους τρόπους («Λαοδικεῑς μυριαχῶς ἐκάκωσεν», Νικ. Χων.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μυρίος + επιρρμ. κατάλ. -αχώς (πρβλ. μοναχῶς)].